Licht. Als fotograaf kun je niet zonder. Soms heb je veel licht nodig en op andere momenten is juist een klein beetje genoeg. Daar kun je vervolgens weer creatief mee omgaan, of niet. Afgelopen weekend maakte ik bovenstaande foto vlak voor het einde van de show van Memphis Maniacs in Emmeloord. We hadden die avond twee optredens, eerst een in Lelystad en daarna moesten we binnen 1,5 uur op het volgende podium staan. Een hele organisatie met een strakke planning. Alles verliep vrijwel vlekkeloos en op het moment dat ik deze foto nam, wist ik dat de mannen het weer goed gedaan hadden. We waren bijna klaar, konden gaan inpakken en dan op weg naar huis.

Voor mij is het woord licht ook iets symbolisch. Als je het even niet meer weet, is er uiteindelijk toch wel weer een lichtje te vinden aan het eind van de tunnel. Soms duurt die tunnel heel lang, maar er zijn ook momenten dat de lucht vrij snel weer helder is. Zo heb ik bijna 6 jaar invalwerk gedaan op basisscholen en meerdere keren een uitkering gehad. Nu is eindelijk op dat punt voor mij ook een lichtje gaan branden, want ik heb een baan. Om te beginnen voor dit schooljaar, maar… ik heb werk!! Wat ben ik blij. Het is spannend, het wordt wennen en ik heb er zo’n zin in. Mensen waar ik energie van krijg of vrolijk van wordt, zijn voor mij ook lichtjes. Zij zorgen ervoor dat ik mezelf kan zijn en het beste uit mezelf kan halen. Dit is overigens net zo bij mensen die ik vertrouw en van wie ik weet dat ze in mij geloven. Iedereen heeft die lichtjes nodig, anders kun je zelf niet optimaal stralen.

10 jaar. Mijn bandje bestaat al een decennium. Het is niet alleen mijn bandje, vele mensen hebben deze Maniacs in hun hart gesloten. Van kleine festivals en podia tot de grote en nog grotere, een eigen show in het Klokgebouw en meerdere keren een uitverkochte clubtour. Ik ben trots. Trots op de band en op iedereen eromheen. Want in je eentje red je het niet, je hebt die lichtjes nodig. En ik ben dankbaar voor alle prachtige mensen die ik door deze band in de afgelopen jaren heb mogen ontmoeten.

De eerste keer dat ik Memphis Maniacs zag was op 5 mei 2007 in Wageningen. Ze stonden op het podium waar na hen mijn andere bandje BZB moest optreden. Vervolgens stonden ze in 2008 op de eerste editie van FestyLand en waren ze een van de bands tijdens BZB’s Herrie uit Nazareth op 2e Kerstdag datzelfde jaar. Daarna volgende in 2009 zo’n 20 optredens waar ik grotendeels samen met mijn zusje Saske naartoe ging. In 2010 volgde het 5-jarig bestaan van de band met een feestelijke show in Lux, Nijmegen. Ik denk dat ik inmiddels bij ruim 175 optredens geweest ben. Ergens heb ik een lijstje, dat ik nu zo snel niet kan vinden, maar volgens mij zit ik aardig in de goede richting.

Fotograferen, filmpjes maken, merchandise verkopen en nog meer foto’s maken. Naar een huis rijden voor een vergeten bontjas, in het winnende team zitten bij Deal or No Deal tijdens een mega gezellige MM Appreciation Day, een pedalboard na een regendouche drogen met een mini-föhn, de longen uit je lijf rennen tijdens een onbeschrijflijk vet optreden op de Zwarte Cross… Dat lichtje is al die tijd blijven branden en ik ga nog steeds met zoveel plezier naar de shows. Het enthousiasme en de wederzijdse waardering maakt het elke keer weer een feestje. En de Maniacs-trein dendert gewoon lekker verder, want begin 2016 gaan we tijdens de jubileum-clubtour weer vele poppodia onveilig maken.

Fijn dat er zulke lichtjes zijn, die je leven kleur geven en laten stralen.
Dat deze nog maar lang mogen blijven branden… ♥